काल सकाळी एका मित्राने एका भयपटाचे वर्णन केले. तो आणि त्याचा मित्र यांवर त्या चित्रपटाचा चांगला प्रभाव पडला होता. तो भयपट पाहून त्याच्या मित्र multiplex च्या parking मध्ये जायला घाबरला, दोघेही घाबरूनच रुमवर आले, मग त्याच्या मित्राला घरी एकट्याने जायची भीती वाटल्याने तो रूम वरच राहिला. ई. ई. कवतिक ऐकल्याने आमची तो भयपट पाहण्याची तीव्र इच्छा जागृत झाली. पण तेवढ्याच review वर पैसे लावण्याची घाई मी करणार नव्हतो. त्यामुळे लगेच youtube वर सिनेमाच्या पहिल्या २ भागांचे promo, trailers वगैरे पहिले, त्यात लोक हा सिनेमा थेटरात बघताना कसे घाबरत होते याचे चित्रण सिनेमागृहात कॅमेरे लावून केलेले दिसले. मी कधी एकटा विहिरीत उडी मारत नाही. एका तरी मित्राला बरोबर घेतोच. म्हणजे बुडालो तरी दोघे बुडणार आणि पोहलो तर त्या आनंदाचे श्रेय मी लाटणार. त्यामुळे मी ओमकार जोग या प्राण्याला फोन केला. त्याला तयार करणे तसे कठीण नव्हते. कारण त्याने नुकताच रा.वन पहिला होता, त्याचे दुखः विसरण्यासाठी तरी का होईना, तो येईलच अशी खात्री होती. मी लगेच २ तिकिटं बुक केली.
सिनेमा: Paranormal Activity 3
थेटर: E-Square, गणेशखिंड.
वेळ: ११:००
तो पिंपरीवरून तडक थेटरात येणार असल्याने त्याला शोधावे लागणार होते. पण "No Parking" खाली लावलेली MH-08 बघितली आणि जोग सापडले. तिकिटं मिळवून आम्ही तिथले रात्रीच्या शो चे public आणि आमच्या "श्रीराम, राधाकृष्ण, लता" चे public यावर चर्चा चालू केली. तिथे प्रियांका चोप्राचे दोन हिरोंच्या खांद्यावर हात ठेवलेले कोणत्यातरी सिनेमाचे पोष्टर लावलेले होते. मुलांच्या एका ग्रुप मधले दोघे त्या हिरोंना replace करून स्वतःचा फोटो काढून घेत होते. ब-याचश्या मुली भारीतले जर्किन आणि लहान भावाचे कपडे घालून आपापल्या BF बरोबर फिरत होत्या. तेवढ्यात आम्ही ज्यासाठी दमड्या मोजून आलो होतो, त्याचे दार उघडले. आम्ही आत शिरलो. माझ्या रत्नागिरीतल्या घराचे स्वयंपाकघर आणि hall एकत्र केला तर जेवढी जागा होईल तेवढ्याच जागेएवढे ते थिएटर असल्याने जागाही लगेच सापडली. सिनेमाच्या आधी रीतसर राष्ट्रगीत वगैरे लावून सिनेमा सुरु झाला. Vicco ची जाहिरात नव्हती, आदिवासी लोक केळीच्या पानात कोणालातरी गुंडाळून औषध लावत आहेत असे काहीच नव्हते. गेला बाजार संतूरची पण ad नव्हती. असले काहीच न दाखवता चित्रपट सुरु झाला.
साधारणपणे सिनेमाची थीम मला माहिती होती. सिनेमातल्या कुटुंबाला आपल्या घरी काहीतरी विचित्र घडत्ये अशी जाणीव असल्याने त्यांनी स्वतःच्याच घरी रात्री कॅमेरे लावून ठेवलेले असतात. त्यांनी केलेले चित्रण म्हणजे सिनेमा. त्यामुळे आपण चुकीच्या Screen ला आलेलो नाही हे मी ओमकार ला सांगितले. सिनेमातला कॅमेरा वाला, म्हणजे कुटुंबप्रमुख, गावभर कॅमेरा घेऊन फिरत होता. तो काय वाट्टेल ते record करत होता आणि आम्ही बघत होतो. आता काहीतरी घाबरण्यासारखे दिसेल म्हणून १-२ दिवसांचे recording बघितले. एकदा त्यांच्याकडे भूकंप झाला आणि एका भुताच्या अंगावर वाळू पडल्याने त्याचे दर्शन झाले. तरी पाहिलंच भूत, बोहोनी तर झाली, आता दिसतील हळू हळू म्हणून सावरून बसलो. माझ्या शेजारी एक सुबक ठेंगणी आणि तिचे वडील कि boyfriend अश्या संभ्रमात मला टाकून एक पाजी (मराठीतला नव्हे, 'सरदारजी' वाला.) तिच्या शेजारी बसला होता. तो तिचा boyfriend निघाला आणि तोहि विषय सोडला. त्या भूकंपाच्या recording नंतर थोडं सकाळचं recording, मग रात्रीचं, असं चालू होतं. फक्त माणसं आणि रिकामे घर आम्ही बघत होतो. त्या लोकांना रात्री अपरात्री भुका लागत होत्या, ते रात्री हादडत होते. डोक्याशी तांब्या घेऊन झोपायची सवय नसल्याने सारखं स्वयंपाक घरात जाऊन कोणी ना कोणीतरी पाणी पीत होतं. भुतांना जरासुद्धा मोकळीक दिली नव्हती. एक तर त्या हिरोची सासू कि आई कोणीतरी १-२ वेळा घरी येऊन गेली होती. तिला बघूनच भूतं बाहेर यायला घाबरत असावेत असेही वाटत होते. त्या लहान पोरींना मात्र त्या कॅमे-याची मजा वाटत होती. त्यातली एक पोरगी उगाच कॅमे-यात बघून 'भॉक' करत होती. तिची लहान बहिण मात्र तिच्या खेळण्याशी गप्पा मारायची. ते खेळण्यातलं कुत्रं काही शेवटपर्यंत बोलताना, हलताना वगैरे दाखवलं नाही. ती त्याला teddy म्हणत होती. हे सकाळ-रात्र recording करत-बघत ५-७ दिवस निघून गेले. त्यानंतर त्या पोरींची मावशी घरी राहायला आली. त्या मावशीनेही एकदा कॅमे-यात बघून 'भॉक' केलं, सुरुवातीला त्या पोरीच्या आईनेही कॅमे-यात बघून 'भॉक' करून नाव-याला घाबरवले होते. पण भूत काही 'भॉक' करायला तयार नव्हते. तोपर्यंत हिरोने एक शक्कल लढवून table fan च्या जागी कॅमेरा लावून फिरते recording करायची सुविधा निर्माण केली होती. तो कॅमेरा स्वयंपाकघर आणि hall cover करत होता. त्या मावशीलाही रात्री तहान लागत होती. त्यात तिला लेख लिहायला सुचल्याने स्वयंपाकघरातच ती लेख लिहीत बसली. फिरत्या कॅमे-यात डाव्या बाजूला एक मानव-सदृश्य आकृती दिसली. जोगांचं लक्ष भलतीकडे असल्याने ते त्यांच्या नजरेतून सुटले. मग ते भूत मांजरपाट, बेडशीट असे काहीतरी घेऊन त्या मावशीच्या मागे येऊन उभे राहिले. आमच्या आशा परत पल्लवीत झाल्या. पण त्या मावशीने संशयाने मागे वळून बघताच ते भूत बेडशीट तसेच टाकून पळून गेले. हे मात्र ओमकार सकट सगळ्यांनी बघितले, पण मावशीला ते न दिसल्याने तिने शहाण्या मुलीसारखे ते बेडशीट उचलले आणि माळ्यावर पोरींच्या खोलीत झोपायला निघाली. त्या खोलीतल्या कॅमे-यात ती आता डाव्या बाजूने जीना चढून येताना दिसायला लागली. जोग मात्र उजव्या बाजूच्या fish tank मधले मासे बघत होते. पण तिथेही काही झाले नाही. शेवटी मावशी पण निघून गेली. त्या पोरीचं खेळण्यातलं कुत्रं (टेडी) आता जरा भीड चेपल्यानं करामती करत होतं, कॅमे-यात मात्र काहीच दिसत नव्हतं. पण १३-१४ व्या रात्री मात्र त्यानं मोठ्या बहिणीला त्रास द्यायला सुरुवात केली. पण ते लहान बहिणीच्या आज्ञेबाहेर नसल्याने तिने 'सोड' म्हणताच मोठ्या बहिणीला त्यानं मुकाट्यानं सोडून दिलं. हिरोने त्याच्या मित्राला घरी बोलावून घेतले. त्या पोरीतली मोठी बहिण ह्या काकांना गम्मत दाखवायला आरश्या समोर घेऊन गेली. लाईट बंद करून ३ वेळा 'bloody mery' म्हटले कि भूत अवतीर्ण होते अशी ती गम्मत होती. पण भूत काही आले नाही, भूकंप मात्र झाला परत. त्यांचे घर कोणत्या भूकंपप्रवण क्षेत्रात होते कोण जाणे. तिथे भूत आले नाही पण त्यांच्या आई समोर भुताने स्वयंपाकघर साफ करून सगळ्या वस्तू छताला टेकवून खाली आणून आपटून दाखवल्या. मग मात्र ती आई २ पोरी आणि नव-याला घेऊन सगळं चंबूगबाळं आवरून तिच्या आई कडे राहायला गेली. त्या पोरींनी ते कुत्रं पण बरोबर नेलं होतं. तिथे मात्र ते सक्रीय झालं आणि हिरो, हिरोईन दोघांना यमसदनाला धाडलं. हे मात्र चांगलं घेतलं आहे. मग त्या पोरी आपल्या आज्जी बरोबर सुखाने राहू लागल्या. ते कुत्रं पण न्यायला ती पोरगी विसरली नाही.
आणि सिनेमा संपला. हल्ली 'The End' असे दाखवत नसल्याने कॅमेरा बंद पडला असे आम्हाला वाटून आम्ही पुढे काय होतेय त्याची वाट बघत होतो, पण नावं सुरु झाली आणि आम्ही निघालो. E-Square च्या नावाने दीड-दीडशे रुपये ओवाळून आम्ही रूम वर येऊन झोपलो.
सिनेमा: Paranormal Activity 3
थेटर: E-Square, गणेशखिंड.
वेळ: ११:००
तो पिंपरीवरून तडक थेटरात येणार असल्याने त्याला शोधावे लागणार होते. पण "No Parking" खाली लावलेली MH-08 बघितली आणि जोग सापडले. तिकिटं मिळवून आम्ही तिथले रात्रीच्या शो चे public आणि आमच्या "श्रीराम, राधाकृष्ण, लता" चे public यावर चर्चा चालू केली. तिथे प्रियांका चोप्राचे दोन हिरोंच्या खांद्यावर हात ठेवलेले कोणत्यातरी सिनेमाचे पोष्टर लावलेले होते. मुलांच्या एका ग्रुप मधले दोघे त्या हिरोंना replace करून स्वतःचा फोटो काढून घेत होते. ब-याचश्या मुली भारीतले जर्किन आणि लहान भावाचे कपडे घालून आपापल्या BF बरोबर फिरत होत्या. तेवढ्यात आम्ही ज्यासाठी दमड्या मोजून आलो होतो, त्याचे दार उघडले. आम्ही आत शिरलो. माझ्या रत्नागिरीतल्या घराचे स्वयंपाकघर आणि hall एकत्र केला तर जेवढी जागा होईल तेवढ्याच जागेएवढे ते थिएटर असल्याने जागाही लगेच सापडली. सिनेमाच्या आधी रीतसर राष्ट्रगीत वगैरे लावून सिनेमा सुरु झाला. Vicco ची जाहिरात नव्हती, आदिवासी लोक केळीच्या पानात कोणालातरी गुंडाळून औषध लावत आहेत असे काहीच नव्हते. गेला बाजार संतूरची पण ad नव्हती. असले काहीच न दाखवता चित्रपट सुरु झाला.
साधारणपणे सिनेमाची थीम मला माहिती होती. सिनेमातल्या कुटुंबाला आपल्या घरी काहीतरी विचित्र घडत्ये अशी जाणीव असल्याने त्यांनी स्वतःच्याच घरी रात्री कॅमेरे लावून ठेवलेले असतात. त्यांनी केलेले चित्रण म्हणजे सिनेमा. त्यामुळे आपण चुकीच्या Screen ला आलेलो नाही हे मी ओमकार ला सांगितले. सिनेमातला कॅमेरा वाला, म्हणजे कुटुंबप्रमुख, गावभर कॅमेरा घेऊन फिरत होता. तो काय वाट्टेल ते record करत होता आणि आम्ही बघत होतो. आता काहीतरी घाबरण्यासारखे दिसेल म्हणून १-२ दिवसांचे recording बघितले. एकदा त्यांच्याकडे भूकंप झाला आणि एका भुताच्या अंगावर वाळू पडल्याने त्याचे दर्शन झाले. तरी पाहिलंच भूत, बोहोनी तर झाली, आता दिसतील हळू हळू म्हणून सावरून बसलो. माझ्या शेजारी एक सुबक ठेंगणी आणि तिचे वडील कि boyfriend अश्या संभ्रमात मला टाकून एक पाजी (मराठीतला नव्हे, 'सरदारजी' वाला.) तिच्या शेजारी बसला होता. तो तिचा boyfriend निघाला आणि तोहि विषय सोडला. त्या भूकंपाच्या recording नंतर थोडं सकाळचं recording, मग रात्रीचं, असं चालू होतं. फक्त माणसं आणि रिकामे घर आम्ही बघत होतो. त्या लोकांना रात्री अपरात्री भुका लागत होत्या, ते रात्री हादडत होते. डोक्याशी तांब्या घेऊन झोपायची सवय नसल्याने सारखं स्वयंपाक घरात जाऊन कोणी ना कोणीतरी पाणी पीत होतं. भुतांना जरासुद्धा मोकळीक दिली नव्हती. एक तर त्या हिरोची सासू कि आई कोणीतरी १-२ वेळा घरी येऊन गेली होती. तिला बघूनच भूतं बाहेर यायला घाबरत असावेत असेही वाटत होते. त्या लहान पोरींना मात्र त्या कॅमे-याची मजा वाटत होती. त्यातली एक पोरगी उगाच कॅमे-यात बघून 'भॉक' करत होती. तिची लहान बहिण मात्र तिच्या खेळण्याशी गप्पा मारायची. ते खेळण्यातलं कुत्रं काही शेवटपर्यंत बोलताना, हलताना वगैरे दाखवलं नाही. ती त्याला teddy म्हणत होती. हे सकाळ-रात्र recording करत-बघत ५-७ दिवस निघून गेले. त्यानंतर त्या पोरींची मावशी घरी राहायला आली. त्या मावशीनेही एकदा कॅमे-यात बघून 'भॉक' केलं, सुरुवातीला त्या पोरीच्या आईनेही कॅमे-यात बघून 'भॉक' करून नाव-याला घाबरवले होते. पण भूत काही 'भॉक' करायला तयार नव्हते. तोपर्यंत हिरोने एक शक्कल लढवून table fan च्या जागी कॅमेरा लावून फिरते recording करायची सुविधा निर्माण केली होती. तो कॅमेरा स्वयंपाकघर आणि hall cover करत होता. त्या मावशीलाही रात्री तहान लागत होती. त्यात तिला लेख लिहायला सुचल्याने स्वयंपाकघरातच ती लेख लिहीत बसली. फिरत्या कॅमे-यात डाव्या बाजूला एक मानव-सदृश्य आकृती दिसली. जोगांचं लक्ष भलतीकडे असल्याने ते त्यांच्या नजरेतून सुटले. मग ते भूत मांजरपाट, बेडशीट असे काहीतरी घेऊन त्या मावशीच्या मागे येऊन उभे राहिले. आमच्या आशा परत पल्लवीत झाल्या. पण त्या मावशीने संशयाने मागे वळून बघताच ते भूत बेडशीट तसेच टाकून पळून गेले. हे मात्र ओमकार सकट सगळ्यांनी बघितले, पण मावशीला ते न दिसल्याने तिने शहाण्या मुलीसारखे ते बेडशीट उचलले आणि माळ्यावर पोरींच्या खोलीत झोपायला निघाली. त्या खोलीतल्या कॅमे-यात ती आता डाव्या बाजूने जीना चढून येताना दिसायला लागली. जोग मात्र उजव्या बाजूच्या fish tank मधले मासे बघत होते. पण तिथेही काही झाले नाही. शेवटी मावशी पण निघून गेली. त्या पोरीचं खेळण्यातलं कुत्रं (टेडी) आता जरा भीड चेपल्यानं करामती करत होतं, कॅमे-यात मात्र काहीच दिसत नव्हतं. पण १३-१४ व्या रात्री मात्र त्यानं मोठ्या बहिणीला त्रास द्यायला सुरुवात केली. पण ते लहान बहिणीच्या आज्ञेबाहेर नसल्याने तिने 'सोड' म्हणताच मोठ्या बहिणीला त्यानं मुकाट्यानं सोडून दिलं. हिरोने त्याच्या मित्राला घरी बोलावून घेतले. त्या पोरीतली मोठी बहिण ह्या काकांना गम्मत दाखवायला आरश्या समोर घेऊन गेली. लाईट बंद करून ३ वेळा 'bloody mery' म्हटले कि भूत अवतीर्ण होते अशी ती गम्मत होती. पण भूत काही आले नाही, भूकंप मात्र झाला परत. त्यांचे घर कोणत्या भूकंपप्रवण क्षेत्रात होते कोण जाणे. तिथे भूत आले नाही पण त्यांच्या आई समोर भुताने स्वयंपाकघर साफ करून सगळ्या वस्तू छताला टेकवून खाली आणून आपटून दाखवल्या. मग मात्र ती आई २ पोरी आणि नव-याला घेऊन सगळं चंबूगबाळं आवरून तिच्या आई कडे राहायला गेली. त्या पोरींनी ते कुत्रं पण बरोबर नेलं होतं. तिथे मात्र ते सक्रीय झालं आणि हिरो, हिरोईन दोघांना यमसदनाला धाडलं. हे मात्र चांगलं घेतलं आहे. मग त्या पोरी आपल्या आज्जी बरोबर सुखाने राहू लागल्या. ते कुत्रं पण न्यायला ती पोरगी विसरली नाही.
आणि सिनेमा संपला. हल्ली 'The End' असे दाखवत नसल्याने कॅमेरा बंद पडला असे आम्हाला वाटून आम्ही पुढे काय होतेय त्याची वाट बघत होतो, पण नावं सुरु झाली आणि आम्ही निघालो. E-Square च्या नावाने दीड-दीडशे रुपये ओवाळून आम्ही रूम वर येऊन झोपलो.
